| ORTOPEDYCZNA TERAPIA MANUALNA KALTENBORNA I EVJENTHA | |
| Freddy M. Kaltenborn oraz Olaf Evjenth norwescy fizjoterapeuci opracowali metodę badania i leczenia pacjentów z ortopedycznymi schorzeniami narządu ruchu. Jest ona również określana jako Ortopedyczna Manualna Terapia – OMT. Została zarejestrowana w urzędzie patentowym jako OMT Kaltenborn-Evjenth Koncept ® [8]. F.M. Kaltenborn jest głównym autorem metody, nad którą rozpoczął pracę w latach 50-tych XX w. Przez wiele lat szkolił się w zakresie ortopedycznej terapii manualnej, osteopatii i chiroterapii. Był uczniem znanych specjalistów jak: J. Cyriax, A. Stoddard i J.Mennel. O. Evjenth współautor metody w szczególny sposób przyczynił się do rozwinięcia w tej koncepcji sposobu badania i leczenia tkanek miękkich [1,2,3,4,6]. | |
| CHARAKTERYSTYKA METODY | |
| Podstawowe założenie tego sposobu terapii wskazuje, iż przyczyną pierwotną i najważniejszą zaburzeń czynnościowych jest upośledzenie ruchu ślizgowego w stawie. Kaltenborn studiując biomechanikę człowieka wprowadził istotną regułę przydatną zarówno w badaniu jak i terapii stawów, którą określono jako regułę wklęsło- wypukłą. Dzięki swej uniwersalności została ona szybko przyjęta przez różne szkoły terapii manualnej. Specyficzne cechy metody: 1) ruch translatoryczny, trakcja zawsze prostopadła do płaszczyzny leczniczej,ślizg zawsze w kierunku bezbolesnym, wg reguły wklęsło-wypukłej,2) specyficzne badanie oraz leczenie, diagnoza biomechaniczna,swoiste oddziaływanie terapeutyczne,3) trójwymiarowe ustawienie stawu, 4) leczenie próbne, 5) szerokie spektrum technik, 6) autoterapia i profilaktyka, 7) ergonomia pracy. Koncepcja ta składa się z trzech zasadniczych części [5]: 1. Biomechanicznej i funkcjonalnej oceny pacjenta. 2. Leczniczej. 3. Naukowo-badawczej. | |
| BIOMECHANICZNA I FUNKCJONALNA OCENA STANU PACJENTA | |
| Pozwala ustalić dysfunkcje z którymi zgłasza się chory. Dzięki temu można skutecznie zaplanować i prowadzić fizjoterapię. Tą część budują następujące elementy: 1) Wywiad. 2) Biomechaniczna ocena stanu ogólne: a) oglądanie, b) testy neurologiczne oraz naczyniowe, c) badanie ruchów:czynnych,biernych,trakcji-kompresji,ślizgowych,lokalizujących objawy bólowe,sprawdzających długość mięśni,przeciw oporowi,d) palpacja. 3) Badania dodatkowe np. RTG. 4) Podsumowanie obejmujące:globalną ocenę stanu pacjenta,analizę wyników badania funkcjonalnego,wnioskowanie o przyczynie dolegliwośći,podjęcie decyzji odnośnie sposobu terapii.5) Leczenie próbne. | |
| LECZENIE ORTOPEDYCZNĄ TERAPIĄ MANUALNĄ | |
| Obejmuje szerokie spektrum oddziaływania w zależności od stwierdzonych dysfunkcji i wykluczeniu ewentualnych przeciwwskazań. Wykorzystywane są w tu prócz specyficznych zabiegów manualnych, praktycznie wszystkie działy postępowania fizjoterapeutycznego obejmującego kinezyterapię, fizykoterapię i masaż. Środki terapeutyczne w zależności od oddziaływania zostały sklasyfikowane w następujące grupy środków: 1) Łagodzące ból: a) unieruchomienie,ogólne np. pozycje spoczynkowe w łóżku,odcinkowe np. ortrezy, gorsety, taping,b) fizykoterapia,elektroterapia np. TENS,termoterapia np. podczerwień,hydroterapia,c) postępowanie specjalne,trakcje w I° w określonych pozycjach wyjściowych (trójpłaszczyznowe)wibracje, oscylacje itp.2) Poprawiające ruchomość w stawach, czyli terapia hypomobilności a) mobilizacje tkanek miękkich,różne metody masażu m.in.: funkcyjny, poprzeczny,aktywne rozluźnianie mięśni przez: poizometryczną relaksację, recyprokalne rozluźnianie,pasywne rozciąganie struktur łącznotkankowych i skróconych mięśni.b) mobilizacje stawów,w pozycjach spoczynkowych,poza pozycją spoczynkową,translatoryczne manipulacje,ćwiczenia utrwalające lub wspomagające poprawę ruchomości stawów i tkanek miękkich,c) mobilizacje tkanki nerwowej celem poprawy lub zachowania ruchomości w odniesieniu do otaczających tkanek; opony twardej, korzeni nerwowych, nerwów obwodowych, d) ćwiczenia utrwalające lub wspomagające poprawę ruchomości stawów i tkanek miękkich. 3) Zmniejszające ruchomość, czyli terapia hipermobilności a) bierne środki stabilizujące np. pasy OMT, kołnierze, gorsety itp., b) ćwiczenia stabilizujące. 4) Informacyjne, instruktarzowe, treningowe: a) kształtowanie cech motorycznych poprzez odpowiednie ćwiczenia siły mięśniowej, koordynacji, wytrzymałości i szybkości, medyczny trening terapeutyczny,autoterapia w tej koncepcji została szczegółowo opracowana i swym zakresem obejmuje: automobilizacje, autostabilizacja, autostretching,b) działania profilaktyczne,wyuczanie nawyków prawidłowej postawy tzw. szkoły pleców,ergonomia stanowisk pracy i czynności dnia codziennego. | |
| DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWO- BADAWCZA | |
| To trzecia integralna część metody Kaltenborna-Evjentha, ma na celu kliniczną ocenę skuteczności stosowanych środków terapeutycznych. Umożliwia to dalszy rozwój tej koncepcji pracy z pacjentem, oraz weryfikację nieskutecznych form oddziaływania [1,2,3,4,6]. Twórcy by ułatwiać swoiste działanie określonych zabiegów wprowadzili do terapii cały system oprzyrządowania w skład którego wchodzą: specjalne stoły i krzesła terapeutyczne, różnego rodzaju kliny, podpórki, pasy stabilizacyjne oraz zabiegowe. | |
| BIBLIOGRAFIA | |
| Piśmiennictwo: 1. Kaltenborn F.M. Manualne mobilizacje stawów kończyn. Wydawnictwo Rolewski. Toruń 1999. 2. Kaltenborn F.M. Manual Mobilization of the joints, The spine. OPTP, Mineapolis, Minnesota 2003, U.S.A. 3. Nowotny J. Podstawy Fizjoterapii podręcznik dla studentów AWF cz.2. Katowice 2000. 4. Zembaty A. Kinezyterapia Tom 2. Wydawnictwo „Kasper” Sp. z o.o. 2003. |
Jeśli chcesz zadbać o swoje zdrowie i wyeliminować wszelkie dolegliwości bólowe, skontaktuj się z wykwalifikowanym fizjoterapeutą, który wykonuje zabiegi w ramach usług fizjoterapia poznań, masaż poznań oraz rehabilitacja poznań. Dowiedz się więcej odwiedzając stronę internetową tego specjalisty.